Podczas prac testowano usuwanie tawuły kutnerowatej poprzez jednokrotne wyrywanie, dwukrotne wyrywanie oraz intensywne – trzykrotne koszenie. Skuteczne usuwanie gatunku okazało się ogromnym wyzwaniem. Z obserwacji wynika, że wszystkie zastosowane metody skutkowały zmniejszeniem areału zajmowanego przez tawułę kutnerowatą, jednak spośród trzech testowanych metod najbardziej obiecującą okazało się wyrywanie krzewów gatunku wraz z usunięciem systemu korzeniowego. Zarówno jednokrotne, jak i dwukrotne wyrywanie skutkowało praktycznie całkowitym ustąpieniem gatunku z terenu lokalizacji. W obu przypadkach w czasie monitoringów zaobserwowano jedynie pojedyncze pędy, które odrastały z niedokładnie zebranych kłączy oraz zaskakująco dużą liczbę siewek. Oznacza to, że odsłonięcie gleby spowodowało uruchomienie banku nasion. W przypadku wyrywania bardziej sprawdziła się metoda dwukrotnego wyrywania tawuły kutnerowatej, ponieważ pozwalała ona na poprawienie efektów zabiegów wykonanych na początku sezonu i usunięcie młodych siewek

W przypadku koszenia zaobserwowano zmniejszenie populacji tawuły kutnerowatej, jednak w znacznie mniejszym stopniu niż na powierzchniach, gdzie stosowano wyrywanie. Podczas monitoringów obserwowano pojawienie się dużej liczby młodych pędów, które odrastały po przeprowadzeniu zabiegów. W tym przypadku nie zaobserwowano siewek.

Na podstawie przeprowadzonych zabiegów można stwierdzić, że każda próba zwalczenia gatunku daje pozytywne efekty, dodatkowo na wszystkich badanych stanowiskach obserwowano powolne pojawianie się gatunków rodzimych. Dlatego warto podjąć próbę zwalczania tawuły kutnerowatej odpowiednio wcześnie - na pierwszych etapach rozwoju jej lokalnych populacji, zanim zacznie rozprzestrzeniać się na szerszą skalę.

Jednocześnie dziękujemy Nadleśnictwu Smolarz za udostępnienie terenu i pomoc przy realizacji prac.

Tekst: dr Marta Czarniecka-Wiera