Pomimo licznych apeli, akcji edukacyjnych w dalszym ciągu panuje przekonanie, że wypalanie jest dobrą metodą użyźniania gleby i sposobem na szybszy wzrost roślinności. Należy pamiętać, że jest wręcz odwrotnie, dochodzi do wyjałowienia gleby. Wysoka temperatura powstająca podczas wypalania powoduje nadmierne nagrzewanie się jej górnych warstw, z czym wiąże się dezaktywizacja biologiczna. Giną liczne drobnoustroje glebowe uczestniczące w procesie rozkładu i mineralizacji materii organicznej. Ofiarami płomieni staje się wiele zwierząt, które nie mając możliwości ucieczki palą się żywcem. Na skutek ludzkiej bezmyślności niszczona jest rodzima fauna i flora.

Pożary nieużytków to nie tylko niepowetowane straty dla przyrody, ale również zagrożenie dla zabudowań oraz życia i zdrowia ludzi. Pożary na skutek wypalania traw z uwagi na ich charakter i zazwyczaj duże rozmiary, angażują wielu strażaków, którzy w tym czasie mogliby być pomocni przy innych zdarzeniach.

Wypalanie traw jest prawnie zabronione na podstawie art. 124 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92 poz. 880 z późn. zm.).  Zgodnie z tym przepisem zabronione jest wypalanie roślinności na obszarach łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk lub szuwarów. Naruszenie tego przepisu stanowi wykroczenie przewidziane w art. 82 ustawy kodeks wykroczeń, z dnia 20 maja 1971 roku (Dz. U. 1971 Nr 12 poz. 114 z późn. zm.), natomiast zgodnie z art. 163, 164, 181 ustawy kodeks karny z 6 czerwca 1997 roku (Dz. U. 1997 Nr 88 poz. 553 z późn. zm.) zagrożone jest karą grzywny, aresztu a nawet wieloletniego więzienia.

Pamiętajmy!

Wypalanie traw nie użyźnia gleby, a przywrócenie właściwego stanu powierzchni ziemi jest skomplikowane i wymaga czasu.

Las płonie szybko, ale jego odnowienie wymaga pracy wielu pokoleń leśników.

W przypadku zauważenia pożaru dzwoń:

998 lub 112