Zimą żubry gromadzą się w stadach i z reguły przebywają w jednym miejscu. W ciągu sezonu wegetacyjnego głównym pokarmem żubrów są rośliny zielne rosnące w runie lasów oraz na łąkach. Zimą świeżego naturalnego pokarmu jednak jest mało, więc żubry poszukują jedzenia na polach. Aby ograniczyć szkody w uprawach rolniczych, zwierzęta te są dokarmiane w lesie. Osobniki przebywają wtedy razem i ograniczają zasięg swoich wędrówek. Łatwo je więc wówczas policzyć. Wiosną znów zaczną wędrować po lesie w poszukiwaniu naturalnego pokarmu, a starsze samce odłączą się od stad i będą przebywać samotnie lub w małych męskich grupach.

Stado żyjące w Nadleśnictwie Smolarz zostało założone w ramach projektów zwiększających liczebność i zasięg występowania żubrów na Pomorzu Zachodnim, realizowanych przez Zachodniopomorskie Towarzystwo Przyrodnicze. W ubiegłym roku stado nazwane „Mierzęcinka” (od nazwy małej rzeki, w pobliżu której żyje) liczyło 13 osobników. W styczniu dołączyły do niego kolejne dwa żubry.

Trzeba jednak pamiętać, że żubr to nie „leśna krowa”, ale dzikie zwierzę. Choć wydają się ociężałe i powolne, jednak w rzeczywistości są bardzo zwinne, potrafią biegać z szybkością do 60 km/h i świetnie skaczą. Z reguły są spokojne, jednak chcąc je obserwować nie należy ich niepokoić i podchodzić zbyt blisko. Lepiej zachować większą odległość i oglądać je np. przez lornetkę z dużym powiększeniem. Zbytnie zbliżenie się do zwierząt, szczególnie do matki z młodym, może wywołać u nich poczucie zagrożenia i sprowokować atak. Opuszczony łeb i grzebanie racicami w ziemi to jednoznaczne sygnały, że natychmiast trzeba się wycofać, zachowując jednak spokój.