Dlaczego wycinamy drzewa i czy lasów ubywa?

Najważniejszym celem gospodarki leśnej, prowadzonej przez leśników jest zachowanie istniejących lasów i powiększanie zasobów leśnych, przy wykorzystaniu ich funkcji produkcyjnych, przyrodniczych i społecznych. Dostarczenie społeczeństwu i gospodarce drewna niezbędnego w budownictwie, do produkcji mebli, papieru, do ogrzewania mieszkań i do tysięcy innych zastosowań wymaga wycinania drzew. Aby zachować lasy dla przyszłych pokoleń, leśnicy rygorystycznie przestrzegają zasady, aby w ciągu maksymalnie 5 lat od wycięcia drzewostanu pojawiło się w tym miejscu nowe pokolenie drzew. Dzięki temu lasów w Polsce nie tylko nie ubywa, ale w połączeniu z zalesianiem nieużytków jest ich coraz więcej. Średnio każdego roku w Polsce przybywa ok. 15 tys. ha lasów (dane GUS za lata 2014-18). Jest to powierzchnia porównywalna np. z powierzchnią takich miast jak Lublin czy Opole.

Skąd pochodzą młode drzewa?

Tam, gdzie to tylko możliwe nowe pokolenie drzew pochodzi z naturalnego obsiewu nasion z drzew rosnących na danej powierzchni lub w jej otoczeniu. Jeśli w miejscu wycinanego drzewostanu nie ma źródła nasion odpowiednich gatunków lub dobrej jakości, sadzi się sadzonki wyhodowane w szkółce z nasion zebranych w drzewostanach nasiennych. Drzewostany nasienne są fragmentami lasu, gdzie rosną drzewa najlepiej przystosowane do lokalnych warunków, zdrowe i mogące dostarczać drewna wysokiej jakości. Najważniejszą funkcją takich drzewostanów jest dostarczanie nasion. W Nadleśnictwie Smolarz wyznaczonych zostało aż ponad 930 ha takich drzewostanów. Zebrane nasiona wysiewa się w szkółce, gdzie zapewnia się optymalne warunki i stałą pielęgnację. Po roku (w przypadku np. sosny) lub dwóch-trzech latach (w przypadku np. dębu i buka) uzyskuje się sadzonki gotowe do posadzenia w lesie. Nadleśnictwo Smolarz posiada własną szkółkę, w której produkuje sadzonki nie tylko na własne potrzeby, ale także dla sąsiednich nadleśnictw oraz dla nabywców indywidualnych.

Kiedy i jak odbywa się sadzenie?

Młode drzewka można sadzić, gdy znajdują się w stanie spoczynku, czyli wiosną przed rozwojem pąków i jesienią po opadnięciu liści. Gdy weźmie się pod uwagę możliwości związane z pogodą i zamarznięciem gleby, okazuje się, że okres ten jest bardzo krótki. Na posadzenie miliona drzew jest tylko kilka tygodni. Dlatego dla leśników i zakładów usług leśnych jest to największe wyzwanie organizacyjne w ciągu roku. Liczy się każda para rąk do pracy. Jednocześnie cały czas trzeba dbać o jakość sadzenia. Każdy, kto sadzi drzewka musi pilnować, aby korzenie sadzonek nie wyschły, aby dołek w którym zostanie posadzona był odpowiednio głęboki, aby korzenie nie zostały zawinięte i aby po zasypaniu ziemia została dobrze przyciśnięta. Jest to niezbędne, by nasze dzieci i wnuki mogły się cieszyć pięknym, zdrowym lasem.